Σφήκα......ο μεγάλος εχθρός της μέλισσας

Η φετινή ξηρασία ευνόησε την ανάπτυξη των πληθυσμών πολλών οικογενειών σφήκας.

Λίγα τα μέλια και οι μάχες με τις σφήκες ήταν καθημερινές μπροστά στις κυψέλες.

Αν κάποιος παρατηρούσε τις σφήκες στα πεύκα θα έβλεπε πως δεν γλύφανε μελίτωμα αλλά χωνόταν κάτω από τη φλούδα για να βγάλουν τον εργάτη (σαρκοφάγες βλέπετε). Άλλες πάλι κατά ομάδες.......... περίμεναν τις φορτωμένες μέλισσες μπροστά στην κυψέλη τις ρίχναν κάτω και όλες μαζί κάνανε ένα κουβάρι πάνω τους. Οι μέλισσες υπό την πίεση ξερνούσαν το μελίτωμα και το γλύφανε οι σφήκες και μετά τις αφήνανε ελεύθερες πάλι. Πρώτη φορά τις έβλεπα έτσι…δεν θέλανε τη μέλισσα ολόκληρη. Θέλανε μόνο επιδόρπιο (τη γλυκιά σταγόνα).

Οι σφήκες αρχές άνοιξης είναι όλες μάνες (βασίλισσες) όπως και αυτές που γεννιούνται τελευταίες τώρα το φθινόπωρο γι’ αυτό το λόγο πρέπει να εξοντώνουμε αυτές τις εποχές όσες περισσότερες μπορούμε με παγίδες.

Ο τουρίστας

Ο φίλος και συνάδελφος μελισσοκόμος Γιώργος διατηρεί ένα ωραίο camping με την ονομασία " Σικιά" στην Γαντζέα Πηλίου.

Ο τουρίστας όμως που βλέπεται μάλλον δε θα ‘χε να πληρώσει και πήγε και κατασκήνωσε έξω ακριβώς από το camping σε μια μυρτιά για free camping!!!

Ό Γιώργος όμως ως Έλλην φιλόξενος του φρόντισε για στέγη μια κυψέλη!!!

Το Πεύκο

Αν δε βρέξει θα στάξει…(σχετική φράση μελισσοκόμων Χαλκιδικής για τις μελιττοεκκρίσεις του πεύκου)!

Όλοι γνωρίζουμε τον εργάτη (Marchalina Hellinica)

που δίνει μελίτωμα

που οι μελισσούλες μας συλλέγουν

και μας δίνουν το ωραίο πευκόμελο.

Φέτος λοιπόν αλλού ο πεύκος έβρεξε μελίττωμα (Θάσος) αλλού δεν έσταξε καθόλου και αλλού απλώς έσταξε.

Ο καύσωνας του καλοκαιριού σίγουρα επηρέασε τον εργάτη.

Φέτος η χρονιά δεν ήταν σαν τις άλλες που καθόσουν κάτω από τη συκιά με μια φράπα με 3-4 παγάκια στο χέρι άνοιγες το στόμα και έπεφτε το σύκο μέσα.

Φέτος για να δικαιωθεί ο αγώνας και να πάρουμε πευκόμελο απαίτησε πολλά χιλιόμετρα

Πολύ ψάξιμο για την εκλογή κατάλληλου μέρους….

Κουμαριά

Νοέμβριος

Το μήνα αυτό μεγάλη σημασία για τα μελίσσια μας έχει η κουμαριά που τώρα άρχισε ν ανθίζει.

Πολλές ποικιλίες σ όλη την Ελλάδα (αγριοκουμαριά-μαυροκουμαριά-γλυστροκουμαριά κλπ).

Τα άνθη της........λευκοκιτρινωπά σαν καμπανούλες με το άνοιγμα από κάτω για να μην γεμίζουν βρόχινο νερό δίνουν γύρη και νέκταρ σε μεγάλες ποσότητες μέχρι αργά την άνοιξη.

Το μέλι της κουμαριάς είναι σκουρόχρωμο και με πικρή γεύση και έντονο ξεχωριστό ευχάριστο άρωμα. Βοηθά όμως να γίνουν τα μελίσσια και να βάλουν αρκετά αποθέματα για ξεχειμώνιασμα.

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Όταν ο καιρός συνεχίζεται γλυκός με νοτιάδες τα μελίσσια προλαβαίνουν και σφραγίζουν τα μέλια. Αν ο καιρός κρυώσει απότομα και τα μελίσσια κάνουν τη σφαίρα τότε τα τρυφερά μέλια (νέκταρ) που κουβαλούσαν οι μέλισσες και δεν πρόλαβαν να ωριμάσουν γίνονται επικίνδυνα για τα μελίσσια μας. Αρχίζουν να βράζουν, να ξινίζουν και να φουσκώνουν οι κερήθρες και τότε….¨κλαψτα Χαράλαμπε….¨. Αν συμβεί κάτι τέτοιο τα τελάρα με τα ανώριμα μέλια πρέπει να απομακρύνονται από τα μελίσσια μας.

Καρπός Κουμαριάς: πολύ θρεπτικός απο τον οποίο γίνεται και φοβερό τσίπουρο!!!