Κισσός

Κισσός ή Μπρούσκλια

Αναρριχόμενο φυτό που ανθίζει το Σεπτέμβριο. Η μελισσοκομική του αξία είναι καλή.

Τα μικρά του άνθη είναι πολλά και δίνουν γύρη μέτριας αξίας και μέλι λευκό αρωματικό που κρυσταλλώνει γρήγορα.

Κερήθρα με γύρες κισσού

Πέραν της φετινής ανομβρίας και οι φωτιές του Πηλίου συντέλεσαν στην καταστροφή μεγάλων περιοχών που τώρα άνθιζε το φθινοπωρινό ρείκι ή κοκκινόρεικο ή σουσούρα ή ξούρα η πυρένι. Τα μελίσσια μετά τα βαμβάκια έπρεπε να περάσουν από σουσούρα για να ανασυνταχθούν να πικρίσουν και να μπούν στα πεύκα. Αφού όμως η σουσούρα δεν υπάρχει πρέπει να περάσουν έστω από τον κισσό ο οποίος υστερεί σε δύναμη γύρης κατά πολύ της σουσούρας. Το Πήλιο έχει αρκετό κισσό γεμάτες οι ρεματιές και όχι μόνο. Περισσότερο η ανατολική πλευρά και λιγότερο η πλευρά του Παγασητικού.

Μέχρι τις 24 Σεπτεμβρίου έδινε μόνο γύρη (λόγω ξηρασίας). Μετά όμως από λίγη βροχούλα δίνει και μέλι και γύρη αρκετο.
Τα άνθη του κισσού όταν υπάρχει υγρασία δίνουν νέκταρ το οποίο οι μέλισσες παίρνουν εύκολα. Όταν όμως υπάρχει ξηρασία μετά την πρωϊνή δροσιά το νέκταρ πάνω στο άνθος γίνεται κρύσταλλος (σαν να πασπάλισες με άχνη ζάχαρη) και οι μέλισσες δεν μποαρούν να το πάρουν.

Εδώ φαίνεται χαρακτηριστικά πως κρυστάλλωσε το νέκταρ επάνω στο άνθος!

Τα μελίσσια ανοίγουν γόνους

αποθηκεύουν αρκετές γύρες και βάζουν και βάσεις μελιού για να ριχτούν στη μάχη του πεύκου.

Συγχρόνως δουλεύει και το καλαμίδι....

η δε κουμαριά τώρα ξεκινά να σχηματίζει άνθη........

Νέο οικολογικό φάρμακο κατά των βαρρόα

Εδώ γελάμε…..
Η συνταγή είναι του φίλου μου Φρογκ διακεκριμένου ιατρού κομπογιαννίτη ο οποίος μας λέγει:
¨Αν ήμουν Γερμανός με μπότες ή Άγγλος με χρυσά κορδόνια όλοι θα με προσέχαν. Είμαι όμως Έλλην, Μπατήρ, Τσαρλατάνος, Διαβολογιατρός γι’ αυτό δε με προσέχουν. Εγώ όμως σας δίνω μια συνταγή για την καταπολέμηση των Βαρρόα γρήγορη και αποτελεσματικότατη.¨

Προσέξτε:
Αν την ακολουθήσετε κατά γράμμα θα απαλλαγείτε από αυτά.
Πιάνουμε το Βαρρόα, το πατάμε με το δεξί μας πόδι, του ανοίγουμε το στόμα και του αφαιρούμε έν’ προς έν τους οδόντας αυτού.
Κατόπιν του ρίχνουμε μια κουταλιά της σούπας ξινό τραχανά της Σίας… και επέρχεται ο θάνατος ακαριαίος.

Συλλέκτης μελισσών

Η παρoύσα ανάρτηση είναι μία συνέχεια στο θέμα χωρίς τίτλο (17 Δεκεμβρίου 2006) του φίλου Beekeeper ο οποίος μας παραχωρεί 4 φωτογραφίες για τις ανάγκες της ανάρτησης και τον οποίο ευχαριστώ πάρα πολύ.

ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ: Νοέμβριος του 1999. Κάτω από τους επιβλητικούς γκρίζους βράχους των Μετεώρων στις άνετες αίθουσες του ξενοδοχείου «Αμαλία» διεξάγονταν το 4ο Πανελλήνιο Μελισσοκομικό Συνέδριο. Σε κάποιες άλλες αίθουσες παράλληλα, εκθέτες παρουσίαζαν διάφορα εκθέματα όπως κυψέλες, μηχανήματα, μέλια κλπ.

Από τα εκθέματα θυμάμαι χαρακτηριστικά τρία πράγματα:

_1) τα κελιά βασιλοτροφίας ΑΡΙΣΤΕΑΣ που με ενθουσίασαν και έκτοτε τα χρησιμοποιώ

_2) την αυτόματη μηχανή απολεπισμού που προσπαθούσαν οι Ιταλοί να τη ρυθμίσουν. Με την πανσπερμία που έχουμε εμείς οι Έλληνες σε τελάρα (κάθε εργοστάσιο και τα μέτρα του) άντε να τη ρυθμίσουν…..

_3) το συλλέκτη μελισσών ως νέο "υλικό - προϊόν"

Διαβάζοντας στο blog του φίλου Beekeeper "χωρίς τίτλο" και το σωστό σχόλιο του φίλου Beehappy θυμήθηκα το συλλέκτη μελισσών που τότε, κάποιος από τους Φιλίππους Καβάλας αν δεν απατώμαι, προσπαθούσε να μας τον πουλήσει.

Τυχαία είδα σ έναν παλιό φίλο μελισσοκόμο ένα παρόμοιο μελισσοσυλλέκτη (δυστυχώς δεν τον απαθανάτισα….αν υπάρχει ακόμα δεν θα το γλιτώσει) όχι σαν του παππού του Beekeeper, πάνω κάτω, αλλά ήταν συνεχόμενος με τις τρύπες μέχρι τη μέση ολάνοικτες και από τη μέση και πέρα με βαλβίδα (το κομμένο χαρτονάκι). Πρίν μερικές μέρες περνώντας έξω από ένα κατάστημα με μελισσοκομικά είδη στη Λάρισα βλέπω στη βιτρίνα ένα μελισσοσυλλέκτη. Τρελάθηκα! Εδώ είμαστε λέω και μπαίνω να τον αγοράσω. Πολύ μα πολύ αλμυρός αλλά για τις ανάγκες του blog χαλάλι. Τελικά το κουτάκι όταν ανοίχτηκε είχε μέσα ένα ζευγάρι μελισσοσυλλέκτες.


Ο συλλέκτης του παππού Κουτσούκου πολύ μελετημένος είχε τις ανοιχτές τρύπες κάτω (είσοδος 2) και οι μέλισσες μπαινόβγαιναν ελεύθερα. Όταν όμως τις έκλεινε με πορτάκι (είσοδος 2) οι μέλισσες που συγκεντρώνονταν προωθούνταν στις κοντινές πάνω τρύπες (είσοδος 1) και με ελαφριά πίεση προς τα μέσα το χαρτονάκι λύγιζε τις χάιδευε στη ράχη και αυτές περνούσαν μέσα.Προσέξτε:Το χαρτονακι δεν ήταν μέχρι κάτω αλλά άφηνε λίγο κενό να βλέπουν και να μυρίζουν είσοδο.

Από μέσα όμως αν σπρώχνανε το χαρτονάκι δεν άνοιγε, λειτουργούσε σαν βαλβίδα. Για να μην υπάρχει όμως συνωστισμός από μέσα με μέλισσες που θέλουν να εξέλθουν ο παππούς Κουτσούκος σοφά τοποθέτησε μια σίτα και έτσι έφτιαξε ένα προθάλαμο μικρό.-Οι μέλισσες μπαίνοντας ακολουθούσαν την εύκολη διαδρομή
-Αυτές που θέλανε να εξέλθουν ήταν δύσκολο να ακολουθήσουνε την ίδια διαδρομήΣκεφτείτε λίγο κάτι παρόμοιο με τον Κιούρτο και το ψάρι.


Το πότε τον χρησιμοποιούσε τον μελισσοσυλλέκτη ο σοφός γέροντας….δύσκολη η απάντηση. Πιθανόν όταν ήθελε να πάρει και να φύγει μέρα το μελισσάκι. Πιθανόν όταν ήθελε να δυναμώσει κάποιο αδύνατο το τοποθετούσε στη θέση ενός δυνατού τις ώρες αιχμής με έντονη κίνηση του εργατόκοσμου και αφού συγκέντρωνε αρκετό εργατόκοσμο το έπαιρνε και έφευγε μακριά.

Το σίγουρο είναι πως του ανήκει το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας γιατί είναι ο παλιότερος μέχρι στιγμής που χρησιμοποίησε μελισσοσυλλέκτη.

Πάμε τώρα στο σύγχρονο…….

Τοποθετείται στην είσοδο με βύδες το πλαστικό πλέγμα αερισμού
Αφαιρείτε το πλαστικό μύκρινσης της θύρας και τοποθετείτε το πλαστικό με τις βαλβίδες (με τους 4 σταυρούς).Όταν πιεστούν προς τα μέσα ανοίγουν εύκολα – ενώ προς τα έξω δεν ανοίγουν.Αφού συλλεκτούν οι μέλισσες τοποθετείτε το πλαστικό βύσμα που κλείνει τελείως την είσοδο των βαλδίδων Και το μελίσσι είναι έτοιμο για φόρτωμα.

Όπως αναφέρει ο Beekeper, του παππού του η πατέντα μάλλον δεν περπάτησε γι αυτό βρήκε και μια και μοναδική στην αποθήκη, την οποία πρέπει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού για την ιστορία. Και η νέα βέβαια δεν βλέπω να περπάτησε επίσης ούτε να περπατάει διότι:
_1) πολύ πλαστικό εύθραυστο
_2) πολύ ευαίσθητες κινήσεις των βαλβίδων – σταυρών
_3) μη υπολογισμένο το διάφανο πλαστικό να μπαίνει στην είσοδο (βρίσκει και δεν χωρά).
Θέλουν οι είσοδοι μεγαλύτερο άνοιγμα ως προς το ύψος
_4) ποιος κλείνει - φορτώνει και μεταφέρει μέρα;;;
_5) μεγάλο κόστος…

*Για την μεγαλύτερη κατανόηση του θέματος καλό θα ήταν να μεγενθύνετε τις photos κάνοντας κλίκ επάνω τους.

Τρύγος στο βαμβάκι

Μετά τα τόσα δεινά έφτασε και η μεγάλη ώρα, η ώρα του τρύγου.

Τέλος Αυγούστου, η ζέστη αφόρητη, δουλειά 2-3 ώρες το πρωί με συχνές στάσεις και άλλες κανά 2 το απόγευμα. Πέρναμε καμιά σαρανταριά πατώματα τη μέρα και το βράδυ αφού έπεφτε το σκοτάδι γινόταν το απολέπισμα και η φυγοκέντριση.

Τρύγος φτωχός, αλλά δόξα το Θεό μετά από τόσα που συνέβησαν τι παραπάνω να περίμενε κανείς; Αλλού συνέβησαν και χειρότερα. Χάθηκαν συνάνθρωποι –χάθηκαν περιουσίες - χάθηκαν μελισσάκια – χάθηκαν και τι δε χάθηκαν… Δόξα το Θεό που μαστε όρθιοι.

Τι εφταιξε;

-Οι καύσωνες; Σίγουρα ναι!

-Οι ποικιλίες σπόρου βαμβακιού;

-Ο καλός γείτονας;

-Το gaucho και τα ξαδέρφια του;

*Σημείωση: To Gaucho (imidacloprid)

το Regent FS (Fipronil)

& το Actara (thiamethoxon) είναι φάρμακα μεγάλης μελισσοταξικότητας στα οποία βαφτίζονται οι σπόροι των ζαχαρότευτλων του καλαμποκιού και του βαμβακιού. Το φάρμακο το οποίο είναι ισχυρό εντομοκτόνο περνάει από το σπόρο στο φυτό και στα άνθη.

Και του χρόνου με υγεία!

Συμπαράσταση στους πληγέντες συναδέλφους

Με αφορμή το ένθετο έντυπο του τελευταίου τεύχους του περιοδικού Μελισσοκομική Επιθεώρηση Σεπτέμβριος Οκτώβριος 07….

Συμπαράσταση στους πληγέντες συναδέλφους μελισσοκόμους της Πελοποννήσου και της Ευβοίας.

Θα ήθελα να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου και να πώ ένα μεγάλο μπράβο σ’ αυτούς που είχανε αυτή την ιδέα! Το έργο τους της υλοποίησης θα είναι δύσκολο. Τους εύχομαι καλή δύναμη!

Θα ήθελα δε να τους υπενθυμίσω ότι και στη Μαγνησία είχαμε πυρκαγιές και δώσαμε μάχη με τις φλόγες

καθώς επίσης και στη Μαγνησία επλήγησαν συνάδελφοι (ακόμη αναδύονται καπνοί...)

...και εδώ οι φλόγες πέρασαν από μέσα σε κάποια μελίσσια και δεν τα άγγιξαν!!! Ίσως αυτά είχανε Άγιο ή τύχη/ατυχία!!!

Και κάτι ακόμα. Η φωτιά αποκάλυψε και ένα Αλώνι!

Μέσα σ αυτό το ¨μαρμαρένιο¨ αλώνι ο Διγενής (η χελωνίτσα μας) πάλεψε με το χάρο (τη φωτιά) και νικήθηκε.

Παρόλη αυτή την καταστροφή η ζωή συνεχίζεται και οι πρώτοι βλαστοί έκαναν την εμφάνιση τους!

Σας παραθέτω και το ένθετο της Μελισσοκομικής Επιθεώρησης για όποιον έχει την επιθυμία να βοηθήσει σε περίπτωση που δεν λαμβάνει το περιοδικό Μελισσοκομική Επιθεώρηση.

Κεφάλαιον ... ¨Περί Καταστροφής...συνέχεια¨

Η χρονιά δύσκολη. Ο καιρός μια έτσι μια αλλιώς τρέλανε και μας και τις μέλισσες. Η παρατεταμένη ανομβρία στέγνωσε τα πάντα. Χορτονομή πουθενά. Τα θυμάρια ούτε καν ανθίσανε. Ευτυχώς που κάτι έκανε ο έλατος. Οι απανωτοί καύσωνες επηρέασαν αρνητικά τα μελίσσια. Οι μάνες έκοψαν τη γέννα. Ο γόνος από τις υψηλές θερμοκρασίες έβρασε και τον πέταξαν έξω. Ο πληθυσμός μειώθηκε. Όσα μελίσσια δεν σκεπάστηκαν να σκιαστούν έλιωσαν και τα κεριά τους και τρέξανε από τις εισόδους (Καύσωνας & Θερμοπληξία).

Άλλες χρονιές πρωί πρωί 06:00 το μελισσοκομείο βούϊζε και οι μέλισσες πηγαινοερχόταν στα βαμβάκια. Φέτος 06:00 όλες ήταν στο νερό – στα λάστιχα και ποτίζονταν.

Η θερμοκρασία έφτανε τους 40C -43C έως 45C.

Ποιος είχε όρεξη για δουλειά με τέτοια ζέστη;

Οι μέλισσες γιατί να έχουν;

Τινάζαμε τελάρο και έσταζε, αλλά δεν ήταν νέκταρ γλυκό … ήταν νερό που κουβαλούσαν οι «φουκαριάρες» για να δροσίσουν τα τελάρα με το γόνο και την κυψέλη τους γενικά.

Πρώτη φορά στην καστανιά όχι μέλια και γύρες δεν πήραν, αλλά ούτε καν μύρισαν οι κυψέλες λιγάκι από καστανιά. Ο καύσωνας βλέπετε την έπιασε και αυτή στο ξεκίνημα της ανθοφορίας της.

Παρόλο αυτά αφήσαμε κάποιες ελπίδες μας κρεμασμένες στα βαμβάκια. Στα καφενεία των χωριών του Θεσσαλικού κάμπου οι ελπίδες κάπου πήγαιναν να θεριέψουν όταν ακούγαμε πως φέτος δε θα ραντίσουν λόγω του ότι ανεβαίνει το κόστος παραγωγής με τους ψεκασμούς και ούτως ή άλλως το βαμβάκι τιμή δεν θα ‘χει.

Όμως σα να μην έφταναν όλα τα προηγούμενα ήρθε και τούτο…

Σήμερα η μέρα καλή … από τις λίγες του καλοκαιριού (καλή υγρασία – λίγος νοτιάς – όλα ευνοϊκά). Στο μελισσοκομείο 11:10 γινόταν σωστό πανηγύρι…να χαίρεσαι.

Τότε περνά καμαρωτός πάνω στο παπί ο (καλός) γείτονας και αρχίζει να μας δουλεύει…

-Γείτονα έπεσε σκουλήκι στα βαμβάκια πρόσεχε θα ραντίσουν…

Φεύγει…

Σε λίγο 200μ πιο κάτω αυτός καμαρώνει στο δρόμο με τα χέρια στη μέση και το ψεκαστικό μουγκρίζει μέσα στο βαμβάκι.

Το ψεκαστικό που μόλις τελείωσε στο πρώτο χωράφι και μάζεψε τις σωλήνες για να συνεχίσει στο επόμενο…

Ωχχχχ….μάνα μου λέω…δεν το γλιτώνω σήμερα το εγκαφαλικό!!!

Τρίβω τα μάτια μου και κοιτάζω απορημένος. Σκέφτομαι τι μου είπε…

Δεν μου είπε πάω να ψεκάσω!!! Μου είπε θα ψεκάσουν!

11:25 το ψεκαστικό βγαίνει από το ένα χωράφι και έρχεται για το άλλο 50μ μακριά από τα μελίσσια.

11:25 το πέταγμα κόπηκε με το μαχαίρι λες και δεν υπήρχε μελισσοκομείο.

Αρπάζω την φωτογραφική μηχανή από το αυτοκίνητο και τρέχω προς το ψεκαστικο που πάει να βγεί στο δρόμο. Μιλάω στον οδηγό του:

-Βρε άνθρωπέ μου τι κάνεις μεσημεριάτικα με κατέστρεψες. Χάθηκες ο κόσμος αν ερχόσουν λίγο πρωί ή το βραδάκι; Πετάγεται ο «καλός» γείτονας και συνεχίζει το δούλεμα…

-Δεν είναι φάρμακο, για την πήξη είναι…

-Ρε τι μας λές που κοντεύω να πέσω και γω κάτω από τη μυρωδιά του ¨θεοντάν¨ (θεοντάν και φοραντάν υπόψιν είναι φάρμακα …ΝΤΑΝ…μια και έξω – μέχρι και τα πουλιά που πετούνε πέφτουν).

Τότε βγάζω μια photo το ψεκαστικό ¨en face¨και ο οδηγός του ή φοβήθηκε ή του ήρθε η συνείδηση. Πιστεύω πως μάλλον φοβήθηκε γιατί υπάρχει απόφαση κάθε χρόνο του νομάρχη να μην γίνονται ψεκασμοί ημέρα αλλά όλοι τη γράφουν.

Κατέβηκε και με το πρόσχημα ότι δεν είδε τα μελίσσια ζήτησε συγνώμην. Πάντως δεν συνέχισε τον ψεκασμό. Πήρε το ψεκαστικό και έφυγε λέγοντας πως θα συνεχίσει αφού νυχτώσει.η ζημιά όμως εγινε:

Όσες μέλισσες δεν έμειναν επιτόπου μέσα στο βαμβάκι από το ΝΤΑΝ κόπηκαν στις εισόδους των κυψελών από τους φρουρούς γιατί πήραν μυρωδιά από το φάρμακο και μυρίζαν διαφορετικά.

…και ο ¨καλός¨ γείτονας αργότερα στον τρύγο είχε το θράσος να θέλει και κηρύθρα για να φάει….