-->O «ταβερνιάρης» ….. επέλεξε για κατοικία το ντουβάρι μιας ταβέρνας πρίν 3 χρόνια. Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της ταβέρνας «ΒΑΣΙΛΗΣ» στα παλιά του Βόλου το καμάρωνε. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες μάλλον το φοβήθηκαν, το κακοποίησαν και προσπάθησαν πολλές φορές με γύψο και τσιμέντο να του κλείσουν την είσοδο. Αυτό όμως αντιστέκεται και όλο ανοίγει αλλού τρυπούλες.
-->Ο «συγκάτοικος».... του κυρ Αντώνη πήγε και φώλιασε πριν 2 χρόνια σ ένα χτισμένο παράθυρο στο σπίτι του. Ο κύρ Αντώνης και η κυρά Λένη μιας και δεν είχαν παιδιά το υιοθέτησαν και το προσέχουν σαν τα μάτια τους και το καμαρώνουν. Πολλές φορές μου παν να το βγάλουμε αλλά εγώ τους δίνω μέλι και τους λέω να τ’ αφήσουν όπως είναι και να το καμαρώνουν.
-->Ο «γείτονας»…. Πρίν 2 χρόνια επέλεξε για κατοικία του τον κορμό ενός βρωμόδεντρου. Την άνοιξη έδωσε και αφεσμό.
-->Ο «Ρομπέν των δασών» την άνοιξη που μας πέρασε επέλεξε για κατοικία του ένα γεροπλάτανο έξω από την πόλη.
Τώρα αν θα παίρνει μέλι να το δίνει σε μας τους φτωχούς όπως χρήζει η παράδοση δεν ξέρω…….
Αναρτήσεις
7 σχόλια:
Να σου πω φίλε!!!! Αν έβρισκα και εγώ ένα τέτοιο μελισσακι αλλά ν ήμουν σίγουρος ότι δεν θα το πάρει άλλος!!!! Θα το άφηνα εκεί !! εκεί που επέλεξε αυτό να ζήσει !! μόνο του . η φύση εκεί τα είχε πριν αρχίσουμε εμείς να επεμβαίνουμε .αλλά πόσοι θα συμφωνήσουν μαζί μου , θα παίξουν μπουνιές ποιος θα το πρώτο πάρει!!! Τζάμπα οικολόγος ο Παντελής!!!
Κύριε Παντελή,
Για να βγεί το πρώτο πρέπει να γκρεμιστεί η ταβέρνα. Το δεύτερο το φυλάει καλά ο κυρ Αντώνης. Το τρίτο και το τέταρτο τα ξέρουμε μόνο εγώ και ο πατέρας μου. Τ΄ αφήνουμε εκεί ελεύθερα και προσπαθούμε το μυστικό να μην το μάθει τρίτος και πάθουμε τα ίδια που πάθαμε με το λαγό….
Τις προάλλες ο πατέρας μου πρόδωσε σ’ έναν, ¨¨σ’ έναν τρίτ﨨, ένα λαγό που κυκλοφορούσε ξένοιαστα μέρα μεσημέρι μέσα σ’ ένα μελισσοκομείο μας και πολλές φορές τον καμαρώσαμε!
Πριν λίγο καιρό ¨ο τρίτος¨ πέρασε κορνάροντας απο το σπίτι μας καμαρωτός και χαμογελαστός για τον άθλο του (…σκότωσε το λαγό) και ο πατέρας μου παραλίγο ¨εγκεφαλικο¨.
Maestros-Tom γιος της Κόκκινης-Μέλισσας
Πολλές φορές έχω βγάλει και γώ λαγό σε ένα μελισσοκομείο μου και παρ΄όλο που είμαι κυνηγός δεν τον βαράω.Είναι πονηρά ζώα και γι΄αυτό επιβιώνουν.Επίσης και πέρδικες έχω σηκώσει.Πάνε εκεί γιατί ξέρουν ότι εκτός απο τον μελισσοκόμο δεν πλησιάζει άνθρωπος κοντά στα μελίσσια.
Πολύ όμορφη μελισσοιστορία αλλά το καλύτερο είναι ο τίτλος που δώσατε.
Στην Μελίβοια Κίσαβου ο μπάρμπας ο Στέφανος ο Ντάερας το 80 με μάθαινε πως στις πηγές του δάσους εντοπίζεις τα άγρια μελίσσια. Πώς τα σημαδεύεις με σταυρό πάνω από τη πόρτα τους και είναι πιά δικά σου. Δεν τα πειράζει κανείς.
Eχω και γω λαγο στο μελισσοκηπο μου
αλλα δεν τον πειραζω !!!!!!
Eχω και γω λαγο στο μελισσοκηπο μου
αλλα δεν τον πειραζω !!!!!!
Δημοσίευση σχολίου