Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Συλλογισμός-Απολογισμός-Προγραμματισμός
Η μελισσοκομία θέλει και αυτή τον απολογισμό της και τον προγραμματισμό της για να βαδίζουμε σωστά και όχι στα τυφλά για ένα αίσιο αποτέλεσμα.
Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Αγροτικός Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Βόλου
Ο Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Βόλου ιδρύθηκε το 1961 από 20 μελισσοκόμους της περιοχής.
Από την ίδια χρονιά διαθέτει κατάστημα λιανικής πώλησης προϊόντων μέλισσας και μελισσοκομικού εξοπλισμού. Το 1985 απέκτησε ιδιόκτητο κτήριο για την στέγαση του καταστήματος με σημαντική έκτοτε ανάπτυξη των δραστηριοτήτων του.
Τον Οκτώβριο του 2008 ο συνεταιρισμός αποκτά και το δεύτερο κατάστημα εφαπτόμενο του πρώτου μετά από αγορά. Σήμερα ο συνεταιρισμός απαρτίζεται από 75 μέλη και απασχολεί στο ανακαινισμένο πλέον κατάστημα σε μόνιμη βάση έναν υπάλληλο – διαχειριστή. Η λειτουργία του συνεταιρισμού στηρίζεται σε συγκεκριμένο καταστατικό και διοικείται από πενταμελές διοικητικό συμβούλιο. Βασικές αποφάσεις που αφορούν τη λειτουργία και τη στρατηγική του συνεταιρισμού λαμβάνονται στην γενική συνέλευση των μελών η οποία εκλέγει και το διοικητικό συμβούλιο κάθε τέσσερα έτη. Ως πρώτο μέλημα ο συνεταιρισμός έχει να στηρίξει επαγγελματικά τα μέλη του αγοράζοντας τα προϊόντα τους σε ικανοποιητικές τιμές και να τους παρέχει προσιτό εξοπλισμό.
Ο συνεταιρισμός διαθέτει εκτός από το πρατήριο και μηχανολογικό εξοπλισμό αποθήκευσης και συσκευασίας μελιού (γραμμή συσκευασίας). Επίσης έχει ενταχθεί σε προγράμματα ενίσχυσης της εμπορίας μελιού και μέχρι στιγμής έχει προμηθευτεί μέσα στα πλαίσια μελισσοκομικό εξοπλισμό σημαντικής αξίας για ιδία χρήση του καταστήματος και των μελών του.
Ο συνεταιρισμός διαθέτει και μικρό εργαστήριο αναλύσεων μελιού......το οποίο συνεχώς βελτιώνει και εξοπλίζει, για την διασφάλιση της ποιότητος του μελιού (πρόσφατα απέκτησε και φασματογράφο).
Ο συνεταιρισμός είναι φορέας του κέντρου μελισσοκομίας Θεσσαλίας το οποίο με το επιστημονικό δυναμικό του παρέχει στήριξη στη μελισσοκομία της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλίας.
Σήμερα στο πρατήριο του συνεταιρισμού μπορεί κάποιος να προμηθευτεί τα προϊόντα τοπικών παραγωγών σε τιμές παραγωγού όπως γύρη - βασιλικό πολτό - πρόπολη – κερί – μέλι πευκου, ελάτου, ερείκης, ανθέων & κουμαριάς.
Επίσης ο κάθε επαγγελματίας ή ερασιτέχνης μελισσοκόμος μπορεί να προμηθευτεί εξοπλισμό και υλικά για την καθημερινή εργασία στα μελίσσια του.
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Το πεύκο το 2010
Φέτος τα σημάδια του πεύκου από νωρίς δεν έδειχναν καλά. Οι παρατεταμένη ανομβρία και οι υψηλές θερμοκρασίες δεν ευνόησαν το Merchalina Hellenica......με αποτέλεσμα το αυγουστιάτικο βάρεμα ήταν σχεδόν μηδενικό. Οι δείκτες δεν έλεγαν τίποτα.
Αργότερα οι βροχές αρχές Σεπτεμβρίου βοήθησαν τον αρκουδόβατο να ανθίσει και να δώσει γύρη και μέλι. Τα μελίσσια βοηθήθηκαν αρκετά και άνοιξαν αρκετούς γόνους και ανανέωσαν τους ταλαιπωρημένους πληθυσμούς από τα βαμβάκια.
Αρχές Οκτωβρίου ο πεύκος άρχισε να δίνει μελίτωμα ικανοποιητικά αλλά οι περισσότεροι μελισσοκόμοι άρχισαν ή είχαν ήδη απομακρύνει τα μελίσσια τους από τα πεύκα. Οι βροχοπτώσεις κάθε τρείς και μια δεν αφήναν τα μελίσσια να δουλέψουν όπως έπρεπε και ο τρύγος προς το τέλος Οκτωβρίου δεν ήταν ο αναμενόμενος.
Μπήκε Νοέμβρης και γύρισαν ζέστες και νοτιάδες με καλή υγρασία. Το μέλι έτρεχε και τρέχει ακόμα άφθονο και ενώ κοντεύει να μπει Δεκέμβριος και αλλού χιονίζει...
Η φωτογραφία είναι από τον Mehmet Yuksel
Εμείς εδώ ακόμα βγάζουμε μέλια και μάλιστα καλά.
Η αφύσικη καλοκαιρία κάνει τα μελίσσια να κρατούν ακόμα γόνους σα να είναι Άνοιξη.
Δυο λόγια συμβουλευτικά:
Οι εποχές άλλαξαν! Κάποτε πηγαίναμε στα πεύκα τα μελίσσια στάνταρ ημερομηνίες. Τώρα το πεύκο θέλει ψάξιμο και συνεχή παρακολούθηση.
Στα πεύκα δεν πάμε με άκτιστα κεριά όσο γερά και να είναι τα μελίσσια μας αλλά ούτε και με άσπρα φρεσκοχτισμένα.
Στα πευκα οι μέλισσες προτιμούν τα σκούρα για να βάλουν μέλια και για να γεννήσει η βασίλισσα.
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Ηλεκτρονική Παρακολούθηση Κυψέλης
Οι χαζές μου ιδέες μεταφέρθηκαν στους συμμαθητές της κόρης μου. Αργότερα όταν το πανεπιστήμιο ζήτησε από τους φοιτητές στα πλαίσια της ειδικότητας τους να υποβάλλουν μια σχετική εργασία αυτοί αρπάξαν την ιδέα και την υλοποίησαν. Αργότερα έμαθα πως η ομάδα βαθμολογήθηκε με 10 για το έργο. Χθές όμως πήρα αναπάντεχα μεγάλη χαρά για δυο λόγους. Γιατί τα παιδιά της ομάδας βραβεύτηκαν για το καλύτερο επιχειρηματικό σχέδιο και δεύτερον γιατί η εργασία τους ήταν ιδέα μου και η πρακτική εφαρμογής της θα λύσει πολλά προβλήματα στον κλάδο της μελισσοκομίας. Από την μελέτη και τα σχέδια όμως μέχρι την υλοποίηση και την εφαρμογή στην πράξη υπάρχει μακρύς δρόμος και αρκετές δυσκολίες. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υποσχέθηκε στην ομάδα οικονομική και τεχνική στήριξη για την συνέχιση. Πιστεύω στο προσεχές εξάμηνο να προχωρήσουν και στην υλοποίηση.
Παιδιά σας εύχομαι καλή συνέχεια! Και αν ολοκληρώσετε το έργο σας όλη η μελισσοκομική οικογένεια θα σας ευγνωμονεί.
Η επιστημονική ομάδα απαρτιζόταν απο τους Γεωργίου Δημήτριος, Κατσαρού Φωτεινή και Μανιάτη Όλγα του τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων και Μικρομάστορα Ειρήνη του τμήματος Οικονομικών Επιστημών υπό την διεύθυνση του επιστημονικού υπεύθυνου Καθηγητή Παντολέων Σκαγιάννη.
Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2010
Η κληρονομιά
Ήταν φθινόπωρο του 2000 όταν ο ξάδερφος μου είπε πως ο πεθερός του είχε σε μια αποθήκη έξω από τη Λαμία κάτι κυψέλες παλιές και επειδή θα βγάζανε την αποθήκη για πούλημα, μου είπανε αν ήθελα να πήγαινα και όλο κάτι θα διάλεγα.
Πήγα.
Η αποθήκη θυμάμαι ήταν ένας παλιός ριζόμυλος μεταξύ Στυλίδας και Λαμίας. Εκεί περίμενα τον μπαρμπα Ηλία Τσιακατούρα. Ο μπαρμπα Ηλίας τότε 86 ετών αλλά κοτσονάτος, συνταξιούχος γεωπόνος και παλιός μερακλής μελισσοκόμος ήρθε από τη στάση στην αποθήκη από κακή συνεννόηση περπατώντας πάνω από 1500 μέτρα. Άνοιξε την αποθήκη και έτριβα τα μάτια μου. Φόρτωσα σχεδόν ένα αυτοκίνητο κυψέλες, κυψελίδια, τελάρα μέχρι και μελιτοεξαγωγέα χειροκίνητο. Το μισό υλικό και παραπάνω αχρησιμοποίητο και οι μεταχειρισμένες … πολύ καλό υλικό. Να φανταστείτε ότι αν και πέρασε μια 10ετία τις χρησιμοποιώ ακόμα. Ήταν από αυτές που έδινε κάποτε η αγροτική τράπεζα για ενίσχυση των αγροτών.
Μου τις παρέδωσε και μου ευχήθηκε να τις έχω πάντα γεμάτες με γερά μελίσσια και φορτωμένες με μέλια. Η ευχή του όλα αυτά τα χρόνια με επισκίαζε και δόξα το Θεώ έπιασε τόπο και τον ευχαριστώ πολύ. Φέτος ο παππούς Ηλίας στα 96 του και κάτι μας άφησε. Να ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
Πριν λίγες μέρες καθαρίζοντας το σπίτι του ο ξάδερφος βρήκε στη βιβλιοθήκη του ανάμεσα στα πολλάκαι μερικά βιβλία και περιοδικά μελισσοκομικά και μου τα έφερε. Την χαρά μου δεν την φανατάζεστε! Μεγάλη κληρονομιά.
Βιβλία του Νικολάου Τοπαλίδη, του Βλαδίμηρου Δερματόπουλου, του Νικολάου Μπαμπιώτη, του Άγγελου Τυπάλδου-Ξυδιά και αρκετά περιοδικά Μελισσοκομική Ελλάς.
Ακόμα δεν τα διάβασα αλλά από μια ματιά που έριξα πρέπει να περιέχουν μεγάλο θησαυρό γνώσεων για την μελισσοκομία καθώς και πολλά στοιχεία για την προπολεμική και μεταπολεμική μελισσοκομία της Ελλάδος και την μεταβατική περίοδο από το κοφίνι στην σημερινή κυψέλη. Στην εισαγωγή του βιβλίου «Καλά μελίσσια» του Άγγελου Τυπάλδου-Ξυδιά σελ. 19 βρήκα τούτο που μ’ εντυπωσίασε.
Φυσικά μιλάει για την περίοδο 1935-1965 αφού αυτά γράφτηκαν το 1965 από τον αείμνηστο Νικολαΐδη: «την πρόοδο που εσημείωσε η μελισσοκομία μας την τελευταία τριαντακονταετία την εβοήθησε σημαντικά το κράτος που [τας ελλείψεις και τα λάθη του είμεθα πάντοτε έτοιμοι να βλέπωμεν και να κατακρίνωμεν, τας δε παρεχομένας υπηρεσίας του δυσκολευόμεθα να αναγνωρίσωμεν] ».
Το συγκεκριμένο κομμάτι με εντυπωσίασε γιατί κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα.
Τώρα χειμώνας έρχεται οπότε θα χουμε χρόνο με την ησυχία μας να τα ξεκοκαλίσουμε.
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Μουντοβίνα – το τσίπουρο των μελισσοκόμων!
Ένας κάτοικος της κοινότητος Πινακάτων Πηλίου με την αίτηση του αυτή...
...προς τον πρόεδρο στις 14/2/1941 υπέβαλλε 30 δρχ. χαρτόσημο και παρακαλεί για την έκδοση πιστοποιητικού αποστάξεως στέμφυλων. Δηλώνει ότι τυγχάνει κάτοχος έξι στρεμμάτων αμπέλου εκ των οποίων απεκόμισε 3000 σταφυλάς.
Τότε θυμήθηκα το εξής που έλεγε ένας φίλος «υπάρχουν χίλιοι τρόποι να φτιάξεις κρασί και τσίπουρο…ο ένας είναι με σταφύλλια» και οι άλλοι 999;;;
Έτσι θυμήθηκα άλλον έναν, αυτό που οι μελισσοκόμοι βγάζουν το δικό τους τσίπουρο από τα απολεπίσματα ή τις μαύρες κηρήθρες.
Παλιά είχα επισκεφτεί την Λιαρίγκοβη, την σημερινή Αρναία. Τότε ο κ Γιώργος Καλαντζής γραμματέας του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού με ξενάγησε σε ένα από τα τελευταία εργαστήρια. Κάτεργο το ονομάζανε οι ντόπιοι. Την λέξη κάτεργο θα την βρούμε με πολλές έννοιες. Εδώ δεν ταιριάζει η έννοια του χώρου καταναγκαστικής εργασίας ή οποιαδήποτε άλλη έννοια αλλά η έννοια του χώρου πολλαπλών εργασιών αφού εδώ οι εργασίες γινόταν με πολύ κέφι καλή παρέα αρκετούς μεζέδες και πολύ τσιπουροοινοποσία. Μέσα εδώ στο κάτεργο λοιπόν σ’ ένα μεγάλο καζάνι με νερό βράζανε τις μαύρες κηρήθρες και τα απολεπίσματα. Μετά ρίχνανε τον πολτό σε μια χειροκίνητη πρέσα...
...και βγάζανε το κερί. Τα απόνερα που ήταν γλυκά από το μέλι που απέμεινε πάνω στο κερί τα βάζανε σε καδιά όπου γινότανε η ζύμωση που διαρκούσε περίπου 20 μέρες. Μετά την ζύμωση τα απόνερα έμπαιναν στο αποστακτήριο......και έβγαινε το τσίπουρο 20 βαθμούς περίπου οινόπνευμα.
Έπειτα γινόταν δεύτερη βράση όπου προσθέταν μέσα γλυκάνισο, κυδώνι, μαστίχα κλπ για να πάρει το απόσταγμα άρωμα και συγχρόνως ανέβαινε το οινόπνευμα στους 60 βαθμούς περίπου.
Πιο δίπλα υπήρχε ένα τραπέζι με μερικές καρέκλες και στην άκρη ένα τζάκι που ψηνόταν κρεατικά λουκάνικα κλπ. Όλη η διαδικασία ήταν μια ιεροτελεστία και στηνόταν ένα ωραίο πανηγύρι. Εκεί γεύτηκα για πρώτη φορά μουντουβίνα. Ήταν του άρχοντα των κοφινιών του μπαρμπα-Βασίλη Τρικαλιώτη. Δεν υστερούσε σε τίποτα από το τσίπουρο και υπερτερούσε σε άρωμα (το κερί πρόσθετε και το δικό του άρωμα). Στο πρώτο φεστιβάλ μελιού ο φίλος Μπάμπης Νασιούδης εκεί στους διαδρόμους του ΣΕΦ μου έβαλε στην τσέπη ένα μπουκαλάκι που ακόμα το χω για ενθύμιο.
….άρα μείναν 998 τρόποι που μπορεί κάποιος να φτιάξει τσίπουρο!!!