Το πεύκο το 2010

Φέτος τα σημάδια του πεύκου από νωρίς δεν έδειχναν καλά. Οι παρατεταμένη ανομβρία και οι υψηλές θερμοκρασίες δεν ευνόησαν το Merchalina Hellenica......με αποτέλεσμα το αυγουστιάτικο βάρεμα ήταν σχεδόν μηδενικό. Οι δείκτες δεν έλεγαν τίποτα.

Αργότερα οι βροχές αρχές Σεπτεμβρίου βοήθησαν τον αρκουδόβατο να ανθίσει και να δώσει γύρη και μέλι. Τα μελίσσια βοηθήθηκαν αρκετά και άνοιξαν αρκετούς γόνους και ανανέωσαν τους ταλαιπωρημένους πληθυσμούς από τα βαμβάκια.

Αρχές Οκτωβρίου ο πεύκος άρχισε να δίνει μελίτωμα ικανοποιητικά αλλά οι περισσότεροι μελισσοκόμοι άρχισαν ή είχαν ήδη απομακρύνει τα μελίσσια τους από τα πεύκα. Οι βροχοπτώσεις κάθε τρείς και μια δεν αφήναν τα μελίσσια να δουλέψουν όπως έπρεπε και ο τρύγος προς το τέλος Οκτωβρίου δεν ήταν ο αναμενόμενος.

Μπήκε Νοέμβρης και γύρισαν ζέστες και νοτιάδες με καλή υγρασία. Το μέλι έτρεχε και τρέχει ακόμα άφθονο και ενώ κοντεύει να μπει Δεκέμβριος και αλλού χιονίζει...

Η φωτογραφία είναι από τον Mehmet Yuksel

Εμείς εδώ ακόμα βγάζουμε μέλια και μάλιστα καλά.

Η αφύσικη καλοκαιρία κάνει τα μελίσσια να κρατούν ακόμα γόνους σα να είναι Άνοιξη.

Δυο λόγια συμβουλευτικά:

Οι εποχές άλλαξαν! Κάποτε πηγαίναμε στα πεύκα τα μελίσσια στάνταρ ημερομηνίες. Τώρα το πεύκο θέλει ψάξιμο και συνεχή παρακολούθηση.

Στα πεύκα δεν πάμε με άκτιστα κεριά όσο γερά και να είναι τα μελίσσια μας αλλά ούτε και με άσπρα φρεσκοχτισμένα.

Στα πευκα οι μέλισσες προτιμούν τα σκούρα για να βάλουν μέλια και για να γεννήσει η βασίλισσα.

Ηλεκτρονική Παρακολούθηση Κυψέλης

Σήμερα οι νέοι μας είναι πολύ απασχολημένοι με τα δικά τους. Τρέχουν με χίλια όπως λένε, και ο χρόνος, τους είναι πολύτιμος. Σπάνια ασχολούνται με τους τριγύρω τους. Προσωπικά πάντα βρίσκω χρόνο και συζητώ με τα παιδιά μου. Ακόμα και μέρες που έχουν πίεση έστω την ώρα του φαγητού θα βρούμε λίγο χρόνο να συζητήσουμε. Συζητάμε θέματα οικογενειακά, επαγγελματικά κοινωνικά κλπ. Θέλω να γνωρίζω και να συμμερίζομαι τα προβλήματα τους όπως και αυτά τα δικά μου. Πολλές φορές κάναμε κουβέντα γύρω από την ηλεκτρονική παρακολούθηση των μελισσών και άλλων αντικειμένων. Έριξα κάποιες ιδέες ξεκάρφωτες…χαζές θα έλεγα. Και τα δυό μου παιδιά όμως τις πήραν στα σοβαρά και άρχισαν να ψάχνουν το θέμα. Κάποιες στιγμές η κόρη μου, μου ζήταγε στοιχεία γύρω από τις μέλισσες, τις κυψέλες, τους μελισσοκόμους, τους χώρους μεταφοράς κλπ. Στην αρχή νόμιζα πως της κίνησα το ενδιαφέρον να γίνει μελισσοκόμος αλλά έπεσα έξω. Όταν είδα μια ομάδα συμφοιτητές να κάθονται συχνά πυκνά στο τραπέζι να σβήνουν να γράφουν να σχεδιάζουν κλπ και από μισοκουβέντες τότε κατάλαβα τι γίνεται. Κρυφογελούσα και έλεγα μέσα μου: αυτά τα παιδιά κοίτα να δεις…θα βγάλουν λαγό.

Οι χαζές μου ιδέες μεταφέρθηκαν στους συμμαθητές της κόρης μου. Αργότερα όταν το πανεπιστήμιο ζήτησε από τους φοιτητές στα πλαίσια της ειδικότητας τους να υποβάλλουν μια σχετική εργασία αυτοί αρπάξαν την ιδέα και την υλοποίησαν. Αργότερα έμαθα πως η ομάδα βαθμολογήθηκε με 10 για το έργο. Χθές όμως πήρα αναπάντεχα μεγάλη χαρά για δυο λόγους. Γιατί τα παιδιά της ομάδας βραβεύτηκαν για το καλύτερο επιχειρηματικό σχέδιο και δεύτερον γιατί η εργασία τους ήταν ιδέα μου και η πρακτική εφαρμογής της θα λύσει πολλά προβλήματα στον κλάδο της μελισσοκομίας. Από την μελέτη και τα σχέδια όμως μέχρι την υλοποίηση και την εφαρμογή στην πράξη υπάρχει μακρύς δρόμος και αρκετές δυσκολίες. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας υποσχέθηκε στην ομάδα οικονομική και τεχνική στήριξη για την συνέχιση. Πιστεύω στο προσεχές εξάμηνο να προχωρήσουν και στην υλοποίηση.

Παιδιά σας εύχομαι καλή συνέχεια! Και αν ολοκληρώσετε το έργο σας όλη η μελισσοκομική οικογένεια θα σας ευγνωμονεί.

Η επιστημονική ομάδα απαρτιζόταν απο τους Γεωργίου Δημήτριος, Κατσαρού Φωτεινή και Μανιάτη Όλγα του τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Τηλεπικοινωνιών και Δικτύων και Μικρομάστορα Ειρήνη του τμήματος Οικονομικών Επιστημών υπό την διεύθυνση του επιστημονικού υπεύθυνου Καθηγητή Παντολέων Σκαγιάννη.

Η κληρονομιά

Ήταν φθινόπωρο του 2000 όταν ο ξάδερφος μου είπε πως ο πεθερός του είχε σε μια αποθήκη έξω από τη Λαμία κάτι κυψέλες παλιές και επειδή θα βγάζανε την αποθήκη για πούλημα, μου είπανε αν ήθελα να πήγαινα και όλο κάτι θα διάλεγα.

Πήγα.

Η αποθήκη θυμάμαι ήταν ένας παλιός ριζόμυλος μεταξύ Στυλίδας και Λαμίας. Εκεί περίμενα τον μπαρμπα Ηλία Τσιακατούρα. Ο μπαρμπα Ηλίας τότε 86 ετών αλλά κοτσονάτος, συνταξιούχος γεωπόνος και παλιός μερακλής μελισσοκόμος ήρθε από τη στάση στην αποθήκη από κακή συνεννόηση περπατώντας πάνω από 1500 μέτρα. Άνοιξε την αποθήκη και έτριβα τα μάτια μου. Φόρτωσα σχεδόν ένα αυτοκίνητο κυψέλες, κυψελίδια, τελάρα μέχρι και μελιτοεξαγωγέα χειροκίνητο. Το μισό υλικό και παραπάνω αχρησιμοποίητο και οι μεταχειρισμένες … πολύ καλό υλικό. Να φανταστείτε ότι αν και πέρασε μια 10ετία τις χρησιμοποιώ ακόμα. Ήταν από αυτές που έδινε κάποτε η αγροτική τράπεζα για ενίσχυση των αγροτών.

Μου τις παρέδωσε και μου ευχήθηκε να τις έχω πάντα γεμάτες με γερά μελίσσια και φορτωμένες με μέλια. Η ευχή του όλα αυτά τα χρόνια με επισκίαζε και δόξα το Θεώ έπιασε τόπο και τον ευχαριστώ πολύ. Φέτος ο παππούς Ηλίας στα 96 του και κάτι μας άφησε. Να ναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

Πριν λίγες μέρες καθαρίζοντας το σπίτι του ο ξάδερφος βρήκε στη βιβλιοθήκη του ανάμεσα στα πολλάκαι μερικά βιβλία και περιοδικά μελισσοκομικά και μου τα έφερε. Την χαρά μου δεν την φανατάζεστε! Μεγάλη κληρονομιά.

Βιβλία του Νικολάου Τοπαλίδη, του Βλαδίμηρου Δερματόπουλου, του Νικολάου Μπαμπιώτη, του Άγγελου Τυπάλδου-Ξυδιά και αρκετά περιοδικά Μελισσοκομική Ελλάς.

Ακόμα δεν τα διάβασα αλλά από μια ματιά που έριξα πρέπει να περιέχουν μεγάλο θησαυρό γνώσεων για την μελισσοκομία καθώς και πολλά στοιχεία για την προπολεμική και μεταπολεμική μελισσοκομία της Ελλάδος και την μεταβατική περίοδο από το κοφίνι στην σημερινή κυψέλη. Στην εισαγωγή του βιβλίου «Καλά μελίσσια» του Άγγελου Τυπάλδου-Ξυδιά σελ. 19 βρήκα τούτο που μ’ εντυπωσίασε.

Φυσικά μιλάει για την περίοδο 1935-1965 αφού αυτά γράφτηκαν το 1965 από τον αείμνηστο Νικολαΐδη: «την πρόοδο που εσημείωσε η μελισσοκομία μας την τελευταία τριαντακονταετία την εβοήθησε σημαντικά το κράτος που [τας ελλείψεις και τα λάθη του είμεθα πάντοτε έτοιμοι να βλέπωμεν και να κατακρίνωμεν, τας δε παρεχομένας υπηρεσίας του δυσκολευόμεθα να αναγνωρίσωμεν] ».

Το συγκεκριμένο κομμάτι με εντυπωσίασε γιατί κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα.

Τώρα χειμώνας έρχεται οπότε θα χουμε χρόνο με την ησυχία μας να τα ξεκοκαλίσουμε.