Και στην λιμοκτονία….Ιεράρχηση εργασιών

Καθισμένος αναπαυτικά στην καρέκλα και απολαμβάνοντας την απογευματινή θαλάσσια αύρα μ’ ένα κρύο φραπεδάκι, πότε αγναντεύοντας τον Παγασητικό....

....και πότε σκαλίζοντας τον υπολογιστή, έπεσα πάνω σε κάτι φωτογραφίες μιας παλιάς ανάρτησης (Μέρες πείνας στον Μάϊο 2010). Κοιτάζοντας τες προσεκτικά και αναλογιζόμενος αναφώνησα «Μέγας είσαι Κύριε».

Προσέξτε κάτι που ίσως ποτέ δεν σας πέρασε από το μυαλό. Το μελίσσι πριν χαθεί από την πείνα δρομολόγησε και ιεράρχησε κάποιες εργασίες στην απέλπιδα προσπάθεια του να σωθεί.

Προσέξτε… πρώτα έφαγε το μέλι και τη γύρη (τη φυσική τροφή του). Μετά άρχισε ο κανιβαλισμός τρώγοντας της λάρβες, γιατί αυτές ήταν πρωτεϊνούχα τροφή αλλά και είχαν απαιτήσεις (ζητούσαν τροφή) ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες για τη σωτηρία του.

Σε δεύτερη μοίρα μετά, τα αυγά…. Γιατί αυτά ακόμα δεν ζητούσαν τίποτα αλλά πολύ σύντομα θα γινόταν λάρβες και θα ζητούσαν τροφή.

….και τέλος άρχισε να τρώει τον κλειστό γόνο (αυτός είχε τραφεί πλέον και σφραγισμένος δεν ζητούσε άλλη τροφή και αν ερχόταν καλύτερες μέρες με την γέννηση του θα βοηθούσε  στην διάσωση του μελισσιού).

Τα πάντα εν σοφία εποίησες!