Θα παραμείνει ελεύθερος και ωραίος….

Ένας από τους ελεύθερους και ωραίους .....

....διάλεξε για φωλιά του το 2005 αυτό τον κούφιο κορμό του βρωμόδεντρου. Το 2007 έγραψα γι’ αυτόν τον γείτονα. Συνέχισε να ζεί εκεί μέχρι το καλοκαίρι του 2009 χωρίς καμιά ενόχληση. Κάποιοι θα σκεφτούν «ωραία ανθεκτικό στην βαρρόα»!!! μπα.. φρόντιζα και του έριχνα από καμιά ταινία κάπου κάπου από τη σχισμή.

Το καλοκαίρι του 2009 ο ένας από τους δυο ιδιοκτήτες της αγροικίας ενοχλημένος και φοβισμένος από την έντονη κίνηση του σμήνους, άδειασε στη σχισμή ένα μπουκάλι aerosol και το μελίσσι …..απεβίωσε.

Όλο το 2010 δεν παρατηρήθηκε καμιά δραστηριότητα. Από νωρίς όμως την άνοιξη του 2011 άρχισε να φαίνεται μια καλή κίνηση. Τα παλιά κεριά μάλλον τράβηξαν άλλο σμήνος.

Το 2012 η κίνηση γίνεται πολύ πιο έντονη και τα αφεντικά με πιέζουν συνεχώς να κόψω το δέντρο να φύγει από δω. Εγώ όλο και κάποια δικαιολογία έβρισκα και το άφηνα. Το καμάρωνα έτσι που ζούσε και δούλευε ελεύθερο. Άλλωστε δεν είχα ανάγκη από ένα μελίσσι.

Κάποια στιγμή η φήμη του έφτασε και στον πρόεδρο της ΟΜΣΕ που και αυτός κλήθηκε να το μαζέψει και όπως μου εκμυστηρεύτηκε τους είπε ότι για να μην το μαζεύει ο Θεοδόσης κάποιος λόγος υπάρχει. Τελικά μετά από πολύ σκέψη πήρα την απόφαση να το απομακρύνω αλλά ανώδυνα όσο γινόταν.  Με την βοήθεια του Γιώργου και καλή προσπάθεια καταφέραμε και αποσπάσαμε το ξερό κομμάτι με το μελίσσι άθικτο.... 

.....και χωρίς να πειράξουμε το δέντρο.

Δυο πανιά από τα κοφίνια βοήθησαν να το ετοιμάσουμε για μεταφορά.

Έτοιμο!!

 Φορτώθηκε για μεταφορά.

Στη νέα του θέση του τώρα θα το αφήσω να  ζήσει πάλι ελεύθερο. Προς το παρόν η λινάτσα σκεπάζει το γυμνό κομμάτι από κάποιες κερήθρες ώσπου να βρούμε τρόπο να αποκαταστήσουμε το τμήμα του κορμού που λείπει.

Η σκέψη να ποτίσουμε τη λινάτσα με γύψο ίσως φαίνεται μια καλή λύση.